hanna-benjamin-agteres

Too good to not believe

TOO GOOD TO NOT BELIEVE

God's-ervaringen voor en tijdens de zwangerschap

 

Te goed om niet te geloven. Dit is een uitspraak, een song van Bethel Music, en de titel van deze blog. Het is – voor mij althans – té goed om niet te geloven. Zowel vóór als tijdens de zwangerschap van Benjamin heb ik een aantal ervaringen gehad. Een aantal ervaringen, waarvan ik zeker weet dat ze van God komen, because they’re too good to not believe. Ervaringen die ik graag met je deel en daarom heb opgeschreven in deze blog!

“My mouth will tell of your righteous deeds, of your saving acts all day long— though I know not how to relate them all. I will come and proclaim your mighty acts, Sovereign Lord; I will proclaim your righteous deeds, yours alone.” - Psalm 71:15-16

Oh en bij deze alvast een overzicht van de kopjes, want mijzelf kennende wordt dit vast een uitgebreide blog en misschien heb jij geen zin om alles te lezen.

God's stem verstaan: wat wordt hiermee bedoeld?

Voor ik deze blog verder schrijf, wil ik je eerst uitleggen wat ik bedoel met ‘God’s stem verstaan’. God’s stem kun je op verschillende manieren verstaan, tenminste, dat is wat ik geloof – naar aanleiding van mijn eigen ervaring en die van anderen.

In mijn geval is het zo dat ik God’s stem door bepaalde dingen heen versta. Het is niet zo dat ik letterlijk een stem hoor, die mij dingen zegt. Sommigen horen wel letterlijk een stem. Ikzelf versta God’s stem bijvoorbeeld door bepaalde lyrics van muziek heen, door Bijbelteksten, maar ook ‘in mijn gedachten’. Die laatste zet ik even tussen haakjes. Dit komt doordat het lijkt alsof het mijn eigen gedachten zijn, terwijl ik deze gedachte niet zelf actief aanstuur. Volg je wat ik bedoel? Het is niet zo dat ik ergens over nadenk, maar het is net alsof mijn gedachten ineens tegen mij spreken. Klinkt het vaag? Het lukt me niet dit beter uit te leggen. In de alinea waar ik vertel over de naam Benjamin kun je een voorbeeld hiervan lezen.

Mensen kunnen God’s stem op heel veel verschillende manieren ‘verstaan’. Ikzelf geloof er in dat God zich daarin aanpast aan jou. Hij kent jou zo goed (zelfs als jij Hem niet kent of wil kennen), Hij weet hoe Hij het beste tot jou kan spreken; iets dat bij jou aansluit. Het is niet zo dat God alleen maar door christelijke dingen heen spreekt. Hij kan heel random door iets heen spreken, bijvoorbeeld door iets dat iemand op TV uitlegt over een bepaald onderwerp, waar jij precies wat vragen over had die je misschien wel aan God gesteld hebt, of die je in gedachten had en waar je ‘heel toevallig’ net antwoord op krijgt. Als ik voor mijzelf spreek, dan is het vaak het gevoel dat ik erbij krijg. Het komt bij mij vaak duidelijker, helderder, ‘harder’, binnen en het is wat lastig uit te leggen, maar ik voel vaak dat het iets is dat van God komt, al gebeurt het soms ook dat ik later pas besef dat God ergens doorheen sprak.

Er zijn echt tig manieren om God’s stem te verstaan. Ik denk dat je wel kunt zeggen dat God’s stem verstaan betekent dat je iets als een boodschap van God ontvangt, door wat dan ook heen. Wil je meer weten over God’s stem verstaan? Ik luisterde ooit een podcast van David de Vos – hij heeft hele heldere, simpel te volgen, podcasts – waarin hij ook een podcast heeft waarin hij uitleg geeft over het verstaan van God’s stem. Bij deze de link naar de podcast: https://open.spotify.com/episode/06ozDA4DDs5tqsGKI9lNFZ?si=fS8NJqm8SRmXW_TYFpXrPw&dl_branch=1

'Benjamin zal de naam van je zoon zijn.'

‘Heb je al een naam?’ ‘Waren jullie het snel eens over de naam?’. Dit soort vragen kregen en krijgen we geregeld. Ruim twee jaar geleden wisten wij zijn naam al. Ik gebruik het woord ‘wisten’, in plaats van ‘kozen’, omdat we het eerst wisten en er daarna pas echt voor kozen. Tenminste, dat gold vooral voor mij. Al jarenlang – ik denk vanaf mijn 16e - houd ik al een lijstje in mijn telefoon bij, waarin ik mooie namen noteer. De naam Benjamin stond daar nooit tussen – totdat ik een bepaalde ervaring kreeg.

Het is ongeveer april 2019, als ik een van de zoveelste wandelingen met Dex - mijn vorige hond die helaas anderhalf jaar geleden overleden is - maak. Ik heb op dat moment net een aantal maanden verkering met Joshua. Het is een mooi lentedag. In mijn herinnering ben ik niet specifiek over iets aan het nadenken, maar ben ik meer bezig met al het groens in de natuur om mij heen en de heerlijke geur die de lente heeft. Plots komt er een gedachte tot mij: ‘Benjamin zal de naam van je zoon zijn.’. Eh, what?! Hoewel het mijn eigen gedachte is – ik hoor namelijk geen stem ofzo – voelt het zeker niet als mijn eigen gedachte. In eerste instantie denk ik, ‘Wat is dit nou ineens voor gekke gedachte?’, maar daarnaast merk ik dat mijn hart zich vult met blijdschap en een warm gevoel (niet letterlijk maar figuurlijk). Is dit God’s stem de ik door mijn gedachten heen versta?   Ik herken een situatie als deze toen ik Joshua voor het eerst ontmoette. Daarom even een kort uitstapje naar dit moment. Ik ontmoette Joshua voor het eerst, er werd niet gezoend of wat dan ook; we hebben tijdens die eerste ontmoeting alleen kennis gemaakt en er was wel duidelijk een ‘klik’. Na een paar uur met elkaar te hebben gekletst ging ik weer naar huis en terwijl ik nadacht over het contact kwam er plots een gedachte in mij op: ‘Joshua wordt je man.’. Ik dacht in mijzelf ‘Doeeeee eens normaal.’ Ik wilde namelijk nooit trouwen en kwam net uit een relatie. Ik had op dat moment geen verliefde gevoelens voor Joshua en vond dit dan ook een héle rare gedachte. Lang verhaal kort: ik werd verliefd, hij ook, en eind januari 2020 zijn we getrouwd. Terugkijkend heb ik ontdekt dat ik die gedachte echt van God ontving, alsof het Zijn stem was die in mijn gedachten klonk, Zijn stem die door mijn gedachten heen werkte.  

Terug naar waar ik over schreef. Ik had dus nu voor de tweede keer zo’n gekke ervaring waarin ik een duidelijke, heldere ‘boodschap’ kreeg. De gedachte ‘Benjamin zal de naam van je zoon zijn.’ was een situatie die vergelijkbaar was met ‘Joshua wordt je man.’. Joshua en ik hebben op dat moment nog maar een paar maand een relatie en hoewel we van elkaar weten dat we een kinderwens hebben, is het niet zo dat we het al hebben over het krijgen van kinderen. Ik heb deze ervaring eerst niet eens met Joshua gedeeld, omdat ik wist dat hij het hebben van een relatie al wat spannend vond – laat staan dat ik met zo’n verhaal over ons mogelijke toekomstige kiddo aankom. Ergens in juli of augustus van datzelfde jaar, zaten we op een terrasje en besloot ik het toch aan hem te vertellen terwijl we terugliepen naar de auto. Ik vertelde het verhaal zonder meteen de naam te noemen en vertelde als laatste: ‘..en de naam was de naam Benjamin.’. Joshua leek zowat om te vallen van verbazing, keek me met grote ogen aan en zei ‘NEE JOH?!’.. ‘dat is de é-ni-ge naam voor een kindje die ik al jaren in mijn hoofd heb!’. Toeval bestaat niet. Too good to not believe. Voor ons was het vanaf dat moment duidelijk dat als we een zoontje zouden mogen ontvangen, wij hem Benjamin zouden noemen.

Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet, en het is.. een engel!?

Eind november 2020 bleek ik zwanger te zijn. Helaas werd dit een (vroege) miskraam. Het was dan ook zó spannend, maar tegelijkertijd zó bijzonder om eind december te ontdekken dat we opnieuw zwanger waren! Elke keer als ik weer naar de wc moest was ik bang dat ik zou ontdekken dat ik een miskraam had, maar gelukkig was dit steeds niet het geval. Ik ben in de zwangerschap heel vaak ongerust geweest en bang geweest om ons kindje te verliezen. Ik had er geen echte reden voor, omdat het bij de controles steeds goed was, maar toch bleef die angst. Ik weet nog dat er een paar dagen waren dat ik erg onrustig was en in gebed vroeg of God me asjeblieft wat rust wilde geven.

Het is een vrijdag in april en het weer is grauw en regenachtig; iets dat geen positief effect heeft op mijn onrustige ‘mood’. Vanochtend heb ik gewerkt, net als een deel van de middag. Rond 17.00 uur besluit ik om, tussen de buien door, Bailey uit te laten. Misschien doet het wandelen mij wel goed, ondanks het depressieve zicht door de grijzige wolkenmassa. Ik loop de deur uit en kies voor de langere wandelroute, richting een stuk natuur waar Bailey eventueel nog los kan lopen. Zuchtend kijk ik op naar de wolken. En wat ik dan zie.. Ik heb nog nooit een engel gezien en zou ook niet weeeten hoe zoiets eruit moet zien. Sommigen zeggen dat engelen in de gedaante van een mens verschijnen (een mens van vlees en bloed), anderen zien een fel licht verschijnen en ervaren dat als een engel, en zo zullen er vast nog allerlei ervaringen zijn waarbij men een engel zag. Voor het eerst in mijn leven zie ik iets wat ik ervaar als het zien van een engel. Het is in ieder geval een engel-achtige gedaante. In de wolken. De lucht is helemaal grauw, maar precies in het gedeelte waarnaar ik zuchtend opkeek, lijkt het alsof er vanuit een wolk licht schijnt op dit engelachtige gedaante, in de vorm van een wolk. Ik kijk eerst een seconde met verwondering naar dit beeld, waar ik meteen een bepaald gevoel/gedachte bij krijg, om vervolgens snel mijn mobiel te pakken en er een foto van te maken, om aan anderen te kunnen bewijzen en te delen wat ik zie. Wat ik zie is dus een engelachtig gedaante, dat met beide armen een kindje vasthoudt en wat opgeheven voor zich houdt. Ik zie er vaag het zijaanzicht van een gezicht in, met baard. Wat ik erbij voel/de gedachte die in mij opkomt, is alsof God mij wil laten zien ‘Kijk, ik zorg ervoor dat je kind volledig wordt beschermt’. Too good to not believe.

Als ik de foto later nog eens bekijk zie ik er ook nog een lammetje in. In de Bijbel wordt Jezus een aantal keren als het lam aangeduid. Hieronder kun je de foto zelf bekijken - zoom in om het beter te zien. Het kan natuurlijk zijn dat jij er iets heel anders, of helemaal niets, in ziet. Misschien krijg jij er wel een heel ander gevoel bij als je hiernaar kijkt. Dat is ook iets lastigs en tegelijkertijd iets moois aan het verstaan van God’s stem en het beleven van momenten waarin je God ervaart. Wat de een ervaart in een bepaalde situatie, kan voor de ander heel anders worden gezien of beleeft. Hoe dan ook: voor mij was dit een bijzonder moment. En stiekem ben ik blij dat God ons zo goed kent dat hij ook dit soort ‘tekenen’ afstemt op ons; tenminste, dat is wat ik geloof. Ik heb er namelijk over nagedacht en als God plots een engel bij me in de woonkamer had geplaatst, dan was ik mij waarschijnlijk helemaal te pletter geschrokken en naar buiten gerend of iets dergelijks, haha, dat zou op dit moment écht niet bij mij passen.

engel-gods-gift-benjamin-jones

Bidt en u zal gegeven worden, zoek en gij zult vinden

Nou denk je misschien na het lezen van hetgeen hierboven beschreven staat, dat ik van al mijn onrust en angst af was na die ervaring. Dat klopt niet. In het moment voelde ik wel wat adrenaline van verbazing en door deze ervaring, en ook ervoer ik het als een teken waarmee God wilde zeggen dat ik mij niet zo druk hoefde te maken. De onrust en angst kon ik helaas niet goed loslaten, maar wel probeerde ik terug te denken aan deze ervaring als ik mij onrustig voelde.

Het zal misschien aan mijn hormonen hebben gelegen, of aan mijn drukke hoofd, maar ik had behoorlijk wat last van ‘over-thinking’ in de zwangerschap. Zo ook nadat we inmiddels wisten dat we een zoon zouden krijgen. Dit wisten we door een extra echo, die we in week 17 lieten maken. Vlak hierna kreeg ik twee verhalen te horen van mensen die tijdens een vroege echo te horen hadden gekregen dat ze een bepaald geslacht zouden krijgen, waarbij vervolgens tijdens de 20-weken-echo bleek dat het kindje toch het andere geslacht had. Dit maakte mij ineens wat onzeker of het wel daadwerkelijk een jongetje zou worden (de 20-weken-echo had ik nog niet gehad). Ook begon ik wat onzekerheid te voelen over de naam Benjamin. Moest het wel écht die naam worden? Kwam die gedachte van toen wel écht van God en niet toch op een gekke manier vanuit mijzelf? Het was maar één ervaring en dan ook nog van zo’n twee jaar geleden. Was de naam Benjamin wel echt bedoelt voor dit kindje? In de dagen dat dit soort gedachten door mijn hoofd spookten, was ons kindje zich minder aan het bewegen in mijn buik. Waar ik het kindje eerst elke dag, meerdere keren per dag voelde, had ik ‘m nu al een paar dagen amper gevoeld. Wel heel licht, maar dan twijfelde ik weer of ik hem wel écht gevoeld had – nu ik dit zo typ denk ik, sjoooonge, wat heb ik mij neurotisch gedragen zeg! Maargoed, ik deel dit maar gewoon wel, niet alles is even mooi. (;

En dan kom ik nu uit bij het stukje waarnaar de titel van dit kopje herleid is. Het klinkt wat flauw en simpel, en toch tegelijkertijd lastig he? In sommigen gevallen werkt het alleen wel echt zo. Tenminste, dat heb ik meerdere malen mogen meemaken. Zo ook bij de volgende ervaring.

Op een avond bad ik of God mij wilde bevestigen of het écht een jongen zou zijn en of hij met name wilde bevestigen of ik de naam Benjamin goed ontvangen had en of dat echt de naam moest worden voor dit kindje. De volgende ochtend opende ik een leesplan in de Bijbelapp op mijn telefoon, dat ik een maand eerder al was gestart, maar nog niet had afgemaakt. Het was de laatste dag van het vijf dagen durende leesplan (een leesplan heeft vaak meerdere dagen, maar je hoeft ze niet perse achter elkaar te lezen) met de titel ‘Geboorte vol vertrouwen’. Ik had hier overigens al een paar weken niet meer in gelezen. Het leesplan heeft dezelfde titel als het boek ‘Geboorte vol vertrouwen.’. Een boek dat niets met het geloof te maken heeft; het is een boek geschreven voor zwangere vrouwen (meer weten over dit boek, of wil je ‘m bestellen, klik dan op Geboorte vol vertrouwen, benieuwd naar het leesplan? Ga dan naar Leesplan: Geboorte vol vertrouwen). Terug naar het leesplan. Bij een leesplan in de Bijbelapp die ik gebruik, lees je altijd eerst een soort overdenking en vervolgens klik je op ‘volgende’ om de bijbehorende Bijbelteksten te lezen, die per tekst in beeld komen. Zo ook die ochtend. Er waren twee Bijbelteksten bij dit leesplan, eerst las ik een psalm (71:6) en vervolgens klikte ik door naar de volgende tekst - de laatste tekst van het leesplan, Deuteronomium 33:12. Daar stond het volgende: “Over de stam Benjamin zei Mozes: Hij wordt door de Here bemind en leeft veilig aan zijn zijde. God omringt hem met voortdurende zorg en beschermt hem tegen alle kwaad.”. WOW! To good to not believe. Voor mij was dit opnieuw alsof God mij persoonlijk aansprak. Het is toch té toevallig, dat van aaaal die Bijbelteksten die in de Bijbel staan, precies deze tekst tot mij komt vandaag, waarin de naam Benjamin staat, de ochtend na de avond waarin ik bad om bevestiging! En dan ook nog eens zo’n mooie belofte! Een belofte die weliswaar over de stam Benjamin uitgesproken werd, maar waar ik mij op dit moment persoonlijk in aangesproken voelde.

Dezelfde tekst in ‘The Message’, de Engelse Bijbelvertaling die ik het liefst lees, vond ik nog mooier en die was voor mij nog bevestigender, omdat hier niet genoemd stond dat het om de stam ging, maar alleen de naam Benjamin genoemd werd: “Benjamin: God’s beloved; God’s permanent residence. Encircled by God all day long, within whom God is at home.”. Het liefst had ik allemaal mensen gecontact over deze ervaring, omdat ik mij er zo ‘excited’ bij voelde! Maargoed, dat kon natuurlijk niet, want dan zou ik de naam onthullen die we nog geheim wilden houden. De tekst die tot mij kwam, hebben wij gekozen als de tekst op zijn geboortekaartje!

Om er nog maar eens een tekstje tegenaan te gooien, deel ik graag de Bijbeltekst waaruit ik een stukje in de titel van dit kopje heb gezet. Alleen wel in het Engels, uit Bijbelvertaling ‘The Message’: “Don’t bargain with God. Be direct. Ask for what you need. This isn’t a cat-and-mouse, hide-and-seek game we’re in. If your child asks for bread, do you trick him with sawdust? If he asks for fish, do you scare him with a live snake on his plate? As bad as you are, you wouldn’t think of such a thing. You’re at least decent to your own children. So don’t you think the God who conceived you in love will be even better?” – Matthew 7:7-11

geboortekaartje-benjamin-jones

God's Gift: Benjamin Jones

God’s gift, zo zien wij de zoon die wij hebben gekregen! Voor ons is Benjamin een écht cadeau van God, zeker met alle God’s-ervaringen die ikzelf mocht hebben, gedurende de zwangerschap! We zijn ontzettend dankbaar en inmiddels mogen wij al een maand, iedere dag opnieuw, genieten van dit mooie, lieve wondertje!

Benjamin-jones-agteres

Vragen of opmerkingen? Misschien heb je vragen of opmerkingen na het lezen van deze blog. Je mag mij altijd benaderen via het contactformulier, via Facebook of Instagram.

doop-hanna-agteres

Mijn doop

MIJN DOOP

Een aantal maanden geleden heb ik mij laten dopen bij VIDA Kampen. Ga naar Waarom zou je je laten dopen? om meer te lezen over hoe ik tot de keuze kwam om mij te laten dopen. In deze blog zal ik een aantal dingen met jullie delen over mijn doop.

De dag zelf
Toen het moment daar was, half januari 2020, had ik echt dikke vette zenuwen, niet normaal. Het vond plaats in een zwembad, waar het erg warm was. Ik kon amper alles rondom mij in mij opnemen, mijn hart ging tekeer en mijn ademhaling ging, al een half uur voor ik gedoopt zou worden, helemaal niet goed. Ik kon amper luisteren naar wat er gezegd en gedaan werd, omdat ik focusde op het onder controle houden van mijn ademhaling. Ik dacht even dat ik flauw zou vallen van de zenuwen. Uiteindelijk was het moment daar. Samen met de andere dopelingen werden we naar voren geroepen, om met de gemeente iets te delen over onze keuze voor de doop. Ik heb mijn stukje voorbereid in een notitie op mijn telefoon en deze voorgelezen. Wat ik voorlas lees je in het volgende kopje.
Na het delen van mijn verhaal mocht ik het water in, waar ik gedoopt werd. Voor ik kopje onder ging werden de bekende woorden gesproken "Ik doop je in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest" en vervolgens werd ik ondergedompeld. Na het kopje onder gaan werd er voor mij gebeden door de twee mannen die mij doopten en terwijl zij voor mij baden - wat een bijzonder moment was - speelde de band het nummer Christ is enough, van Hillsong. Ik had trouwens een mooi shirt gekregen waar 'Made New' op stond. Dat shirt droeg ik dus tijdens de doop en daarnaast had ik een gewone zwarte broek aan. Ik mocht gelukkig zelf bepalen wat ik aan zou trekken; je ziet namelijk wel eens van die witte kleding, maar die schijnt natuurlijk mega door als je nat bent, haha! Nadat ik uit het water kwam mocht ik mij omkleden en hierna ontving ik een dooptekst.

Er waren die dag voor mij trouwens een paar bijzondere dingen aan de hand. Nou vond ik mijn hele doop al iets bijzonders natuurlijk, maar ook had ik nog nooit eerder een doopdienst meegemaakt en Reint, een van de twee mannen die mij doopte vanuit VIDA Kampen, is mijn zwager!

Het verhaal - mijn verhaal - dat ik deelde voorafgaand aan mijn doop

Ik had, zoals ik al vermelde, iets voorbereid in een notitie op mijn telefoon. Deze las ik voor aan de aanwezigen, voor ik het water in ging om gedoopt te worden. Dit is wat ik voorlas:

"Hoi Allemaal, ik ben Hanna en vandaag laat ik mij dopen. Nou houd ik er helemaal niet van om met een microfoon te staan en iets te moeten vertellen waarbij iedereen mij aankijkt, maar ik vind het wel belangrijk om wat met jullie te delen. Ik heb ervoor gekozen om het voor te lezen, zodat dit het voor mij wat minder spannend maakt en ik zeker weet dat ik vertel wat ik wil delen. 

Ik lees meestal uit The Message, een Engelse Bijbelvertaling, omdat ik de Bijbelteksten in het Engels vaak mooier vind klinken dan in het Nederlands. Zo kwam ik afgelopen jaar Mattheus 16:24 tegen. Als je die vertaling vertaald naar het Nederlands dan staat er:

 

"Iedereen die van plan is met mij mee te gaan, zal mij moeten laten leiden. Je zit niet op de bestuurders-stoel; Ik zit daar.” 

Met dat ‘laten leiden’ heb ik überhaupt altijd moeite gehad, bij wie dan ook, want ik wil altijd zelf bepalen wat ik doe en op welke manier ik dit doe. Ik ben christelijk opgevoed, geloofde dat God bestond en wilde Hem opzich ook wel in mijn leven. Maar Ik wilde mijn eigen keuzes maken en deed dit ook, zonder God hier bij te betrekken. 

In eerste instantie was ik wel tevreden met mijn zelfgemaakte keuzes, waaronder op een gegeven moment ook een partnerkeuze, maar uiteindelijk resulteerde dit in een leven dat God niet voor mij bedacht had. Het mooie is dan  – want zo heb ik dat ervaren -  dat God op een zeker moment zal ingrijpen; dit deed Hij in ieder geval bij mij, en ook bij Jona die niet naar Nineve wilde; het bekende verhaal.

 

Inmiddels ruim anderhalf jaar geleden greep Hij bij mij in. Mijn relatie ging onverwachts uit en dat maakte dat mijn leven op verschillende gebieden op z’n kop kwam te staan. In de jaren ervoor had ik totaal geen actief geloofsleven, maar iets voor dit moment bad ik af en toe weer eens en luisterde ik wat Hillsong. Op het moment dat mijn leven in mijn beleving op zijn kop stond, toonde God zich al snel, doordat ik naast de onrust ook een bepaalde rust ervoer als ik bad; en God mij soms letterlijk voorzag in waar ik naar vroeg. Hierdoor voelde het alsof hij heel dichtbij mij was en toonde Hij mij dat hij echt voor mij zorgde. 

Doordat ik mij in die periode op een dieptepunt in mijn leven bevond, heb ik toen eens benoemd dat God wat mij betreft mag doen met mijn leven wat Hij voor ogen heeft, omdat ik zelf geen zin meer heb om keuzes te maken die nergens op uit lopen. Ik liet hem achter het stuur zitten. Vanaf dat moment veranderde mijn leven en mijn geloofsleven. Ik startte weer met Bijbel lezen, en het leek wel alsof ik alles voor het eerst las, alsof alles nu écht landde. Ik leerde God beter kennen en daarnaast brak er nog een leuke periode aan. Want ondanks dat ik het niet verwachtte op dat moment, leerde ik namelijk mijn huidige vriend Joshua kennen, die nu over een paar weken mijn man wordt en van wie ik veel kan en mag leren als het gaat om God. Ik betrok God actief bij het contact met Joshua en ik kreeg hierin een aantal keer heel duidelijk richting gewezen. In het afgelopen anderhalf jaar, heb ik God meerdere keren heel direct ervaren, heb ik Hem opnieuw gevonden en ben ik Hem beter gaan leren kennen. En nog steeds is dit proces gaande, want ik mag hierin blijven groeien. 

God had - en heeft - een plan met mijn leven en heeft dit ook met jou. Als je die deur ook maar een beetje op een kier hebt staan of hem oprecht zoekt, dan zal Hij voor je open doen en zul je Hem vinden. En ik geloof door hetgeen dat ik heb meegemaakt, dat ook wanneer je de deur amper op een kier hebt staan, je hem niet zoekt en zelf achter het stuur zit, hij onverwachts en rigoureus een ruk aan je stuur kan geven en het vervolgens van je overneemt. Soms maak je hierdoor dingen mee die je niet begrijpt en/of niet wil. Nog een tekst die ik tegen kwam in The Message die hierop aansluit is: “In one way or another, God makes sure that we all experience what it means to be outside, so that he can personally open the door and welcome us back in.” Romeinen 11:32

Ik wist nog niet zo goed wat ik precies wilde met het dopen. Ik ben opgegroeid in een Nederlands Gereformeerde Kerk, waarin het normaal is om belijdenis te doen. Ik wist en weet zeker dat ik bij Hem wil horen; ik stond er opzich wel voor open om mij te laten dopen, maar aan de andere kant leek het mij ook niet echt wat om hier vooraan te moeten staan. Zo kwam het dat ik op een zeker moment bad en vroeg of God me kon bevestigen dat Hij wilde dat ik me zou laten dopen, en waarom dit dan voor Hem belangrijk was. Na dit gebed pakte ik het leesplan in de Bijbelapp waarin ik bezig was, en 3 weken in achterliep, en warempel.. precies dat deel van het leesplan ging over de doop. Ik las toen onder andere Romeinen 6, waarin het gaat over het achterlaten en ‘begraven’ van je oude leven. Voor mij was en is dit toepasselijk, daardoor hét antwoord, en daarom laat ik mij nu dopen!"

 

"If you wake me each morning, with the sound of your loving voice, I'll go toe sleep each night trusting in you"

Ik kreeg na afloop een Bijbeltekst vanuit VIDA, mijn dooptekst, Psalm 143 vers 8. Ik zal ze in het Engels (vertaald vanuit The Message) en in het Nederlands neerzetten:

"If you wake me each morning with the sound of your loving voice,
I'll go to sleep each night trusting in you.
Point out the road I must travel;
I'm all ears, all eyes before you."

"Laat mij 's morgens vroeg al
uw goedheid en liefde ervaren.
Ik vertrouw U volkomen.
Laat mij weten welke weg ik moet in slaan.
Alles in mij richt zich op U."


Benieuwd naar het leesplan?
Ben je benieuwd naar het leesplan waaruit ik las? Download de Bijbelapp en zoek via Leesplannen naar Veranderd: De volgende stap in een veranderd leven. Of ga naar: Veranderd: De volgende stap in een veranderd leven.
Het leesplan bestaat uit 42 dagen. Je kunt het hele leesplan gaan lezen, maar als je liever meteen het stuk over de doop wil lezen, ga dan naar dag 5, 6 en 7.

Een doopdienst meemaken?
Ben je benieuwd geworden en zou je wel eens een doopdienst mee willen maken (als toeschouwer)? Aanstaande zondag 2 augustus 2020 zal er om 10.00 uur een doopdienst van VIDA Kampen plaatsvinden in de buitenlucht in Kampen, bij het Reevediep.

Zou je je 2 augustus 2020 willen laten dopen en ben je lid of regelmatige bezoeker van VIDA Kampen? Laat het mij weten, dan zorg ik dat je terecht komt bij de juiste contactpersoon.

Vragen of opmerkingen?

Misschien heb je vragen of opmerkingen na het lezen van deze blog. Je mag mij altijd benaderen via het contactformulier, via Facebook of Instagram.

hanna-agteres-getuigenis
hanna-agteres-doop
waarom-zou-je-je-laten-dopen

Waarom zou je je laten dopen?

WAAROM ZOU JE JE LATEN DOPEN?

Een aantal maanden geleden heb ik mij laten dopen bij VIDA Kampen. De doop is een keuze die iemand vaak maakt wanneer hij of zij bewust heeft gekozen voor een leven met God, met Jezus. Het dopen houdt in dat je ondergedompeld wordt in het water; je gaat dus even kopje onder. Als je op google opzoekt wat dopen inhoudt dan vind je onder ander informatie als ‘Dopen is iemand onderdompelen in water. Op die manier wordt symbolisch uitgedrukt dat iemand wordt ‘schoongewassen’ van zijn of haar zonden.’. Voor mij betekende de doop vooral dat ik mijn oude leven achter mij liet.

Voor mij was de keuze om me te laten dopen niet vanzelfsprekend. In deze blog zal ik hier wat over delen, om jullie een stukje over mijn weg naar de doop te vertellen en je wellicht te bemoedigen!


‘Laat maar zitten die doop; God weet wel dat ik écht voor Hem gekozen heb.’

Van oorsprong kom ik uit de Nederlands Gereformeerde kerk, waar ik ooit ook als kind gedoopt werd. Zoals je hebt kunnen lezen in Autobiografie van mijn geloofsleven was er een hele periode waarin ik vrijwel niets met het geloof deed. Ik ging niet naar de kerk en alles rondom het geloof stond stil. Sinds twee jaar geleden is mijn leven veranderd en heb ik echt voor Hem gekozen. Een paar maanden na die keuze begon ik weer naar een kerk te gaan en voelde ik mij het meest thuis in Evangelische gemeentes. Ik wist dat zij aan de volwassendoop deden, maar had zelf op dat moment nog niet meteen zoiets van ‘Doe mij ook maar zo’n doop’. Sterker nog, ik dacht ‘Laat maar zitten die doop; God weet wel dat ik écht voor Hem gekozen heb.’ Het voorin de gemeente staan en mijn verhaal moeten doen, dat zag ik echt niet zitten. Presentaties heb ik ook altijd verschrikkelijk gevonden en het voorin de gemeente staan, je verhaal doen en gedoopt worden deed mij daar wel wat aan denken. Ik word er zo gigantisch zenuwachtig van als ik voor een groep iets moet vertellen en iedereen naar mij kijkt. Het zweet breekt me uit, ik kom niet meer uit mijn woorden en mijn hoofd is één grote chaos op zo’n moment.

Maargoed, terug naar het onderwerp. Na een paar maanden begon ik er wat meer voor open te staan. Ik begon te twijfelen of ik mij wel of niet zou laten dopen. Een aantal gedachten die op dat moment door mijn hoofd gingen, waren: ‘Ik ben pas net weer terug van weggeweest.’, ‘Mijn geloof is nog lang niet zover als die van sommige anderen om mij heen.’, ‘Ik heb amper kennis.’, ‘Maakt het uit of ik mij wel of niet laat dopen? Wil God dan echt dat wij ons laten dopen? En zo ja, waarom dan?’. Ik was in die periode begonnen met het lezen van de Bijbel en had voor mijzelf bedacht dat ik me – áls ik me al zou laten dopen – pas zou laten dopen als ik de hele Bijbel uitgelezen zou hebben.

Gebed en een antwoord van God

Ongeveer een half jaar later – waarin ik zo’n beetje het hele nieuwe testament had uitgelezen, maar nog moest starten met het oude testament – begon de doop toch weer te spelen in mijn hoofd. Ik weet nog goed dat ik er op een ochtend specifiek voor bad. Ik bad of God mij wilde laten merken of hij wilde dat ik mij zou laten dopen en ik bad ook of hij mij duidelijk wilde maken waaróm hij dat dan belangrijk zou vinden.

Na het gebed opende ik een leesplan in de Bijbelapp. Het was een leesplan over wat het betekent om een discipel, een volgeling van Jezus te zijn. Ik was al enige tijd geleden begonnen met dit leesplan, maar had er al lange tijd niet in verder gelezen. En ik open dus die app bij de dag waar ik was gebleven en het eerste dat er staat is: Als discipel van Christus is het belangrijk dat je openlijk naast Hem staat bij het vieren van je nieuwe leven. Daarom is de doop een geweldige eerste stap voor een nieuwe volger van Christus.

Wauw. Ik kon dit gewoon níet als toeval zien en mijn beleving is dan ook dat dit een antwoord was van God. Een paar van de dagen van het leesplan gingen over de doop, die las ik meteen helemaal uit en hieruit kreeg ik antwoorden op de vragen die ik had.

Antwoorden op de vraag: 'Waarom zou je je laten dopen?'
Ik weet niet wie dit allemaal zullen lezen, maar misschien lees jij dit nu en heb jij wel dezelfde vragen of liep je tegen dezelfde dingen aan als ik. Ik zal met jullie delen wat ik tegenkwam in een gedeelte van dit leesplan en de Bijbelteksten die ik las. Voor mij gaf het het antwoord dat ik nodig had!

Waarom zou je je laten dopen? Vanuit het leesplan kwam ik op twee á drie dingen uit, waarbij de tweede en de derde een beetje bij elkaar horen:

  • Er schuilt geestelijke kracht in de doop.
  • De doop is een symbool van je verandering.
  • Een eerste stap als nieuwe volgeling van Jezus.

Er schuilt geestelijke kracht in de doop
Er schuilt geestelijke kracht in de doop; deze geestelijke kracht wordt ervaren in het feit dat je openlijk vertrouwt op Christus. Je wordt gedoopt in Christus' dood en je wordt wedergeboren in een nieuw leven.
Dit is een stukje dat ik las in de toelichting van het leesplan. Als ik hier verder over nadenk – ik heb geen research gedaan en ik ben geen theoloog, het is dus mijn interpretatie – dan komt het begrip ‘geestelijke strijd’ ook in mij op. Dit begrip is wat lastig uitleggen aan mensen die er niet bekend mee zijn, maar ik zal mijn best doen. Hoe ik het zie is dat er als het ware een ‘oorlog’ gaande is in de Hemelse gewesten. Een soort van strijd tussen goed (God) en kwaad (duistere, duivelse machten), die niet door jouzelf gestreden wordt, maar waarin het goed en het kwaad om jou strijdt en je hierdoor soms wel beïnvloedt wordt, onbewust. Een strijd die je niet kan zien, maar die je soms wel kunt voelen. Ik geloof dat er geestelijke kracht in de doop ligt, in die zin dat het iets doet in die ‘oorlog’ die er gestreden wordt. Je kiest heel bewust voor God en voor het goede - dat ik dit zeg betekent niet dat ik denk dat je voor het kwade kiest als je je niet hebt laten dopen, of als je je niet wil laten dopen. En daarmee geloof ik echt dat het iets kan doen. Dat er geestelijke kracht in de doop schuilt, heb ik ook wel eens begrepen uit de verhalen van anderen. Uit die ervaringen – en ook wel uit mijn eigen ervaring – geloof ik dat die geestelijke kracht er zeker in schuilt en dat het verandering teweeg kan brengen, veranderingen die je in de periode na je doop zult ervaren.

De doop is een symbool van je verandering en een eerste stap voor een nieuwe volger van Jezus
Dit stukje sprak mij het meeste aan toen ik het leesplan las. Voor mij is er duidelijk een verandering geweest in mijn leven. Sommige mensen spreken dan over het woordje ‘bekering’, een woord die ikzelf niet snel zou gebruiken wanneer ik over mijn veranderde leven vertel, maar daarin hoeven we natuurlijk ook niet allemaal gelijk te zijn. Het oude leven achter je laten en het starten met een nieuwe, dat is waar de doop (ook) voor staat. Mijn leven veranderde twee jaar geleden dusdanig, dat ik in mijn beleving eigenlijk toen al het grootste gedeelte van mijn oude leven achter mij liet, letterlijk, maar vooral ook figuurlijk gezien. Dit maakte dat het mij zo aansprak. En ik voelde mij ook als een nieuwe volgeling van Jezus, omdat alles ineens zo anders binnenkwam, in vergelijking tot de periode waarin ik de Bijbelverhalen op school of door mijn moeder voorgelezen kreeg. Het was nu een bewuste, eigen keuze, zonder invloeden van anderen. Tijdens het lezen van de dagen uit het leesplan die over de doop gingen, ben ik de volgende Bijbelteksten tegengekomen, waaruit ik voor mijzelf de antwoorden vond waar ik naar opzoek was. Naast een Nederlandse vertaling, heb ik ook de vertaling uit The Message overgenomen, dit is een vertaling waaruit ik graag lees.

  • Roman 6 verse 3-6:
    “That’s what baptism into the lif of Jesus means. When we are lowered into the water, it is like the burial of Jesus; when we are raised up out of the water, it is like the resurrection of Jesus. Each of us is raised into a light-filled world by our Father so that we can see where we’re going in our new grace-sovereign country. Could it be any clearer? Our old way of life was nailed to the cross with Christ, a decisive end to that sin-miserable life – no longer at sin’s every beck and call!”

    Romeinen 6 vers 3 tot en met 6:
    “Weet u niet dat ieder die in Christus Jezus gedoopt is, met Hem één is geworden in zijn dood? Die doop in Hem was onze begrafenis. En zoals Christus weer levend is gemaakt door de heerlijke macht van de vader, zo mogen wij nu ook een heel nieuw leven leiden. Wij zijn dus één geworden met Hem, één in dood en leven. Wij weten dat de persoon die wij vroeger waren, niet meer leeft, die is met christus aan het kruis gestorven. Zo is er afgerekend met het wezenlijke van de zonde.”

    ‘..die doop in Hem was onze begrafenis.’ In deze zin zie ik het woord begrafenis als het achterlaten van je oude leven, het stoppen met bepaalde gewoontes en gedragingen, of in ieder geval je best doen om te stoppen met deze oude gewoontes.

  • Galatians 3 verse 25-27:
    “But now you have arrived at your destination: By faith in Christ you are in direct relationship with God. Your baptism in Christ was not just washing you up for a fresh start. It also involved dressing you in an adult faith wardrobe – Christs life, the fulfillment of God’s original promise.”

    Ik heb er bewust voor gekozen om bij de versie uit The Message vers 25 nog toe te voegen, omdat ik die van toegevoegde waarde vindt (in de Nederlandse versie klinkt vers 25 heel anders).

    Galaten 3 vers 26 en 27:
    “Door het geloof in Christus Jezus bent u allemaal kinderen van God geworden. Door de doop in Christus bent u één met Hem geworden, u bent als het ware omhuld door Hem.”

  • Ephesians 4 verse 4-5:
    “You were all called to travel on the same road and in the same direction, so stay together, both outwardly and inwardly. You have one Master, one faith, one baptism, one God and Father of all, who rules over all, works through all, and is present in all.”

    Efeziërs 4 vers 4 en 5:
    “Wij horen immers allemaal bij hetzelfde lichaam, wij hebben dezelfde Geest, wij verwachten dezelfde heerlijke toekomst, omdat God ons heeft geroepen. Er is maar één Heer, één geloof en één doop. En wij hebben allemaal één en dezelfde God en Vader, die boven ons allen staat, die in ons allen is en door ons allen werkt.”

  • 1 Peter 3 verse 21:
    “The waters of baptism do that for you, not by washing away dirt form your skin but by presenting you through Jesus’ resurrection before God with a clear conscience.”

    1 Petrus 3 vers 21:
    “Als contrast daarmee wordt u dan ook gered door de doop. De doop betekent niet dat het vuil van uw lichaam wordt afgewassen, maar het is een gebed tot God om een goed geweten door de opstanding van Jezus Christus.”

  • Colossians 2 verse 12:
    “Going under the water was a burial of your old life; coming up out of it was a resurrection, God raising you from the dead as he did Christ. When you were stuck in your old sin-dead life, you were incapable of responding to God. God brought you alive – right along with Christ!”

    Colossenzen 2 vers 12-13:
    “U bent door de doop met Christus begraven. Maar door het geloof in de macht van God, die ook Hem heeft opgewekt uit de dood, bent u nu met Hem opgestaan en hebt u nieuw leven ontvangen. U was dood door uw ongehoorzaamheid aan God en de macht van de zonde leefde nog in u. Maar nu heeft Hij u samen met Christus levend gemaakt en al uw overtredingen vergeven.

    De laatste zinnen klinken nogal heftig he? Helemaal als je misschien nog amper wat over het geloof hebt gelezen of gehoord. Ik denk zelf dat je de Bijbel op verschillende manieren kunt lezen. In die zin dat je verschillende vormen hebt, zoals bijna poëtische stukken, stukken die wellicht als metaforen en spreekwoorden of gezegdes gezien kunnen worden en daarnaast ook stukken/verhalen die daadwerkelijk zo gegaan zijn als hoe het er staat. In dit geval denk ik dat we het mogen zien als een metafoor.


Uit die comfortzone, kiezen voor de doop

Voor mij was het op die ochtend alsof Gods stem door dit hele leesplan heen sprak en mij precies de antwoorden gaf die ik nodig had en waar ik een minuut ervoor nog voor gebeden had. Ik vond het persoonlijk heel bijzonder om te merken dat God zó snel antwoord geeft. Wie zoekt zal vinden. Als je oprecht zoekt en open staat om zijn stem te horen, dan zal Hij zorgen dat je vindt! Misschien niet altijd à la minute, maar Hij zal je laten merken dat Hij je hoort, dat Hij voor je zorgt.

Voor mij was dit alles voldoende om te kiezen voor de (volwassen) doop. Ik vond het enorm spannend, want het is voor mij ‘uit mijn comfortzone stappen’ om daar vooraan te moeten staan, iets te delen en vervolgens onder toeziend oog van de gemeente mij te laten dopen, maar ik ben blij dat ik ervoor gekozen heb! Laat je niet tegenhouden door twijfels en angsten! Het gaat niet om een ander, wat die wil of wat die ervan vindt, het gaat om jouw persoonlijke relatie met God en de keuze die je daarin wil maken om jouw leven met Hem te delen! Vertrouw op Hem en zoek hem op door te bidden wanneer jij nog vragen of twijfels hebt. Oh en als je je laat dopen, wees dan ook niet bang dat je je levensverhaal moet delen, of uitgebreid moet beschrijven hoe jouw relatie met God in elkaar zit. Hoe klein of hoe groot je dit maakt, dat bepaal je zelf!   

Een allerlaatste tekst die ik nog met je wil delen is de volgende - en ik deel ‘m weer in het Engels en in het Nederlands: Matthew 3 verse 15: “But Jesus insisted: “Do it. God’s work, putting things right all these centuries, is coming together right now in this baptism.”. So John did it.
Mattheus 3 vers 15: “.. ‘Doe het maar’, antwoorde Jezus, ‘want we moeten precies doen wat God van ons verlangt.’ Toen doopte Johannes Hem.”.

Het maakt niet uit of je nou jong of oud bent, of je nou wel of geen kinderdoop hebt gehad, of je nou wel of niet veel kennis van de Bijbel hebt. Als jij voor God, voor Jezus, wil kiezen en samen met Hem wil leven, dan is dat voldoende! Maak je niet druk of je al wel goed genoeg bent, want dat ben je in Gods ogen al!

Benieuwd naar het leesplan?
Ben je benieuwd naar het leesplan waaruit ik las? Download de Bijbelapp en zoek via Leesplannen naar Veranderd: De volgende stap in een veranderd leven. Of ga naar: Veranderd: De volgende stap in een veranderd leven.
Het leesplan bestaat uit 42 dagen. Je kunt het hele leesplan gaan lezen, maar als je liever meteen het stuk over de doop wil lezen, ga dan naar dag 5, 6 en 7.

Een doopdienst meemaken?
Ben je benieuwd geworden en zou je wel eens een doopdienst mee willen maken (als toeschouwer)? Aanstaande zondag 2 augustus 2020 zal er om 10.00 uur een doopdienst van VIDA Kampen plaatsvinden in de buitenlucht in Kampen, bij het Reevediep.

Zou je je 2 augustus 2020 willen laten dopen en ben je lid of regelmatige bezoeker van VIDA Kampen? Stuur dan een mail naar info@vidakampen.nl.

Benieuwd naar mijn doop?
Ik ben een aantal maanden geleden gedoopt. Naar aanleiding van het schrijven van deze blog heb ik besloten om ook een blog te schrijven over hoe mijn doop verliep. Hierin lees je onder andere wat ik de aanwezigen vertelde voor ik gedoopt werd. Ga naar Mijn doop.

Vragen of opmerkingen?

Misschien heb je vragen of opmerkingen na het lezen van deze blog. Je mag mij altijd benaderen via het contactformulier, via Facebook of Instagram.

doop-hanna-agteres
blowen-en-bidden

Bidden en blowen

BIDDEN & BLOWEN

Bidden en blowen. Dat was wat ik deed toen mijn relatie uitging, inmiddels twee jaar geleden. Wellicht heb je de vorige blog van Mijn wereld door Zijn filter gelezen, genaamd ‘Autobiografie van mijn geloofsleven’. In de laatste paar alinea’s kun je lezen dat mijn hele leven op zo’n kop stond toen die relatie uitging. Ik voelde op dat moment dat ik niet veel anders kon dan bidden. Op dat blowen kom ik later terug.


Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden.
“Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden.”. Aan deze tekst moest ik denken voor ik mijn verhaal verder wil gaan. Deze Bijbeltekst, Mattheus 7:7, heb ik écht ervaren. Het eerste dat ik deed toen het uitging was bidden. Ik bevond me in een ellendige situatie, zoals ik dat toen ervoer, waarin ik ‘mijn opgebouwde leven’ en het - anderhalf jaar daarvoor gekochte – huis moest gaan verlaten, op zoek naar een andere plek in Kampen waar een ‘nieuw leven’ zou starten. Een plek waar ook mijn hond Dex welkom zou zijn. Zij die in Kampen wonen weten hoe moeilijk het is om aan een appartement te komen, überhaupt al, maar zeker een die niet te duur is en waar een hond welkom is. Ik bad iets als ‘Here God, als dit dan allemaal zo nodig moet gebeuren, zorg er dan in ieder geval voor dat ik zo snel mogelijk ergens anders een leven kan opbouwen en ik niet langer dan nodig in dit huis moet blijven wonen.’. Binnen 24 uur werden mijn gebeden verhoord.

Ik ben iemand die ervan overtuigd is dat je niet alles aan God over kunt laten, op zo’n manier waarbij jijzelf passief op je luie gat blijft zitten wachten tot God het gaat doen. Hij heeft je niet voor niets een gezond verstand en armen met handen, en benen met voeten gegeven. God zal het doen, dat zeker, maar je mag zelf ook in beweging komen en actie ondernemen. De volgende ochtend, na mijn gebed van die avond ervoor, ging ik meteen maar aan de slag met het mailen naar makelaars, op zoek naar een geschikte woonruimte. Plots werd ik gebeld door een voor mij onbekend nummer: ‘Ja hallo, met (..), ik begreep dat je op zoek bent naar woonruimte en die heb ik voor jou! Het is een appartement waar je niets meer aan hoeft te doen, je kunt er zo in. Je kunt het ook al snel bewonen, want in overleg zou het bij wijze van binnen nu en twee weken al te betrekken zijn.’ Wat?! Ik dacht, wie is dit in vredesnaam, en was helemaal overdonderd door het bericht. Na een kort gesprek bleek hij een vriendin van mij gesproken te hebben die mijn nummer had doorgegeven. Ik benoemde dat ik een hond had en dit bleek geen probleem te zijn. We planden diezelfde middag nog een bezichtiging. Ik ging en het appartement bleek perfect. Net een jaar ervoor gerenoveerd. Net buiten de binnenstad van Kampen. Ruim, nieuwe badkamer en een nieuw (tweedehands) geplaatste keuken. Geen tuintje helaas, maar verder echt perfect. Ik nam het. Een week later kon ik verhuizen.

On-ge-loof-lijk. Misschien geloof je niet in het bestaan van God en denk je ‘Poh, lekker toevallig ja.’, maar ik ben er dus echt wel van overtuigd dat dit het werk van God was. Ik voelde dit. En het voelen ervan is lastig uit te leggen, maar ik voelde als het ware de kracht ervan. Klinkt lekker zweverig he? Ik weet alleen niet goed hoe ik het je anders of beter uit kan leggen. Voor mij was het in ieder geval een teken en een bevestiging vanuit God dat hij een plan had met mijn leven en dat hij in al deze ellende zo goed mogelijk voor mij wilde zorgen en dat dus ook meteen kenbaar maakte.

Blowen
Bidden en blowen, zo luidde de titel. Ik bad dus, maar het tweede grote ding dat mij hielp was blowen. Ik ben iemand die altijd al een slechte slaper is geweest en je kunt wel raden dat het slapen er niet beter op werd toen mijn leven op dat moment op z’n kop stond. Ondanks dat ik al wel heel snel een bepaald soort gekke rust ervoer als ik bad, dit was een gevoel, ervoer ik anderzijds wel chaos in mijn hoofd. Er was veel te regelen, te doen en te denken. Ik blowde af en toe al eens voor de fun. En om meteen maar even een en ander de wereld uit te helpen, ik blowde niet om er helemaal kneiterstoned van te worden, ik blowde ook niet wekelijks of dagelijks, ik blowde gewoon af en toe. Door die ervaringen wist ik dat ik heerlijk kon slapen als ik blowde. Hoewel het internet het sterk afraadt, omdat je dan minder diep zou slapen, was mijn ervaring toch echt anders. Ik sliep als een roooosje, en ook erg diep, als ik had geblowd en dan hoefde ik niet eens veel op te hebben. Daarnaast had het blowen altijd een positief effect op de chaos in mijn hoofd, het werd dan een stuk stiller in die bovenkamer van mij.

Wat ik dus deed toen het uit was, was een paar joints regelen via vrienden van mij. En om het beeld in je hoofd, dat je nu mogelijk hebt bij het lezen hiervan, even te verstoren: deze mensen zijn hele lieve, volwassen vrienden, die er een leven op na houden waar God in veel dingen trots op zou zijn, dat weet ik zeker. Een liefdevol jong gezin met kindjes. Niks geen gekkigheid! Terug naar de joints, die ging ik dus in delen oproken en werden een stukje onderdeel van mijn avondritueel. De eerste paar weken deed ik dit dagelijks en rookte ik ongeveer een vijfde of een vierde joint. Eerst de avondronde met Dex, dan blowen, dan tanden poetsen en vervolgens meteen mijn bed in. Na die eerste twee weken stopt ik met de dagelijkse hijsjes, omdat de chaos in mijn hoofd en het slechte slapen minder werden en ik niet afhankelijk wilde worden van de THC en CBD. Uiteindelijk blowde ik alleen nog op de dagen dat ik verwachtte dat ik slecht zou slapen, of wist dat ik de dag erna een hele drukke dag zou hebben, zodat ik zeker wist dat ik goed uitgerust zou zijn voor het werk.

Bidden en blowen. Zo hield ik twee jaar geleden mijn dagen vol en zo startte er een ‘nieuw leven’!



Misschien heb je nu een mening over mij gevormd, maar dat maakt (mij) niet uit. Ik snap het als je denkt ‘Dat had ik nou nooit gedaan!’, of ‘Wat slecht, een christen die blowt, dat kan toch niet?’, of ‘Waarom deel je dit?’. Vanuit je eigen perspectief zijn bepaalde dingen niet altijd te volgen of te begrijpen. Om toch alvast een soort antwoord te geven op die vragen: allereerst zou ik dan reageren dat ik in die tijd nog ‘ergens anders vandaan kwam’ en mijn geloofsleven pas net weer opnieuw startte, en los daarvan, wie zegt wat goed en fout is? En wie heeft het recht om te oordelen over de ander? “Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen”, Johannes 8:7. Je mag van alles denken en misschien had jij inderdaad andere keuzes gemaakt op dat moment, maar dit is hoe het toen is gegaan bij mij. Het heeft mij destijds wat fijns gebracht. Ik had er eventueel voor kunnen kiezen het niet in een blog te verwerken, maar ik denk dat het een eerlijker beeld geeft als ik ook dingen deel die minder mooi zijn, of waarvan ik al weet dat de meningen erover verdeeld zijn.

En dan nog een kanttekening. Natuurlijk wil ik hiermee niemand aanzetten tot blowen. Mocht je (wel eens) blowen dan denk ik dat het altijd goed is om je te bedenken waarom je het doet, hoe je hierin de balans houdt en bij voorkeur dat je ook goed in de gaten houdt of je er niet afhankelijk van wordt. Maak gewoon verstandige keuzes en als laatste tip: zorg ervoor dat er iemand is die ervan weet, zodat je het er af en toe eens over kan hebben.

 

river-valley-worship

World Needs Jesus – River Valley Worship

WORLD NEEDS JESUS - RIVER VALLEY WORSHIP

 

MUZIEK & LYRICS: WORLDS NEEDS JESUS - RIVER VALLEY WORSHIP

 

Het stukje vanaf minuut 2.47 vind ik het mooist!

 

When our homes are hit by heartbreak
Let Your presence meet us here
When the pain seems overwhelming
We hold onto You

When the streets are torn by chaos
We will be Your hands and feet
When the darkness brings division
May we be Your light

'Cause we know our world needs Jesus
We know that our world needs freedom
So give us eyes to see the hurting and the broken
And let our lives align with every word You say

When the nations ache from violence
We will be Your blessed peace
When the headlines scream injustice
May we shout Your name!

'Cause we know that our world needs Jesus
We know that our world needs freedom
So give us eyes to see the hurting and the broken
And let our lives align with every word You say!
'Cause we know that our world needs Jesus
We know that our world needs freedom
So give us eyes to see the hurting and the broken
And let our lives align with every word You say! Jesus

So let every heart turn to Jesus
Let every voice sing of Your great name
Let all the earth know Your freedom
'Cause we believe for more
So let every heart turn to Jesus
Let every voice sing of Your great name
Let all the earth know Your freedom
We believe for more!
We believe for more!

'Cause we know that our world needs Jesus
We know that our world needs freedom
So give us eyes to see the hurting and the broken
And let our lives align with every word You say!
'Cause we know that our world needs Jesus
We know that our world needs freedom
So give us eyes to see the hurting and the broken
And let our lives align with every word You say!

'Cause I know that I need You, Jesus
And I know this heart needs healing
So from my knees I lift thus prayer to You, my Savior
For my life and for the world, You're the answer
Jesus

cary-on-tauren-wells

Carry On – Tauren Wells

CARRY ON - TAUREN WELLS

 

MUZIEK & LYRICS: CARRY ON - TAUREN WELLS

 

 

 

Clouds roll in on the horizon
Thunder's ringing in my ears
I may not be ready for what's coming
But I know the One who brought me here

So let the sky fall
Let the sky fall

Though I might be afraid
I will trust in Your ways
I know Your hands are right there holding on
Help me walk out in faith
Into the wind and waves
And be my strength when all my strength is gone
I need You to carry on
Ooooh

Tell me what can stand against me, mmm
Lord, You're always by my side
No wound is deeper than Your healing
No walls so tall they can't be climbed, no

Let the sky fall, woah
Though I might be afraid
I will trust in Your ways
I know Your hands are right there holding on, ayy
Help me walk out in faith
Into the wind and waves
And be my strength when all my strength is gone
I need You to carry on
I need, Lord, ooh

With You I won't go under, with You I overcome
And even in the battle, I know the war's been won
With You I won't go under, with You I overcome
And even in the battle, I know the war's been won
Let the sky fall

And though I might be afraid
I will trust in Your ways
I know Your hands are right there holding on, oh
Help me walk out in faith
Into the wind and waves
And be my strength when all my strength is gone, oh
And be my strength when all my strength is gone
I need You to carry on
Carry on, carry on
Carry on
I need You to carry on

 

 

autobiografie-geloofsleven

Autobiografie van mijn geloofsleven (0 tot 25 jaar)

AUTOBIOGRAFIE VAN MIJN GELOOFSLEVEN (0 TOT 25 JAAR)

 

Autobiografie van mijn geloofsleven (0-25 jaar)

Voor ik begin met het schrijven van blogjes onder ‘De wereld door Zijn filter’ is het denk ik belangrijk dat ik een inkijkje geef in mijn geloofsleven. Het is namelijk niet altijd geweest zoals het nu is. Ik probeer er een korte blog van te maken en niet al te veel uit te weiden naar andere stukjes waarover ik iets te zeggen heb (dit schreef ik voor ik verder nog wat op papier zette, uiteindelijk is het een vrij lange blog geworden, zonder dat ik enorm uitgeweid ben, vind ik zelf dan, haha). Na het lezen van deze blog weet je ongeveer hoe mijn geloofsleven verlopen is tot mijn bijna 25ste levensjaar.

0-11 jaar – Christelijke opvoeding
Mijn ouders zijn gelovig opgevoed en geloven zelf ook, zo komt het dat ook ik opgegroeid en opgevoed ben met het geloof. Wat dit in de praktijk betekende is dat er bij het eten gebeden werd en ook voor het slapen gaan, dat er na het eten vaak een Bijbels dagboekje gelezen werd, dat we bijna elke zondag naar de kerk gingen en mijn moeder CD’s kocht met christelijke muziek. Eens in de paar weken ging ik naar de club van de kerk – iets waar ik overigens vaak geen zin in had, maar ik en mijn broertje moesten hier toch naartoe. Ik geloofde in deze fase, zoals een kind gelooft in God. Het staat ergens wat ver weg, maar tegelijkertijd voelde het veilig en nam ik alles voor waar aan; God was als een superheld, een sinterklaas aan wie je dingen kon vragen en die goed voor je was.

11-16 jaar – De bubbel van het ‘kind zijn’ knapte kapot

Rond mijn elfde veranderde mijn leven. Mijn vader maakte bepaalde keuzes waardoor het leven ineens niet meer zo simpel en zorgeloos verliep. De bubbel waar je je als kind in bevindt, waarin je je veilig voelt en vertrouwen de boventoon voert, waarin je je écht kind voelt, ging voor mij op dat moment kapot. Hoe jong ik ook was, vanaf dat moment begon ik God te zoeken. Dat beeld van God, als een superheld, dat bestond nog, al was het minder kinds dan eerder. Ik wist dat God dingen kon doen die niemand anders kon, en dus besloot ik vanaf dat moment zelf God te zoeken. Nadat mijn moeder of vader met mij gebeden had voor het slapen gaan, bad ik daarna zelf nog. Die gebeden waren met name gericht op herstel, naar aanleiding van de keuzes die mijn vader gemaakt had. Ineens had ik voor het eerst een soort van kinderlijke persoonlijke relatie met God, die losstond van mijn ouders (daar bedoel ik mee dat elke eerdere vorm van bezig zijn met het geloof, geïnitieerd werd door mijn ouders en niet door mijzelf). Mijn specifieke gebed werd verhoord, maar ik merkte op die leeftijd al wel dat er van volledig herstel geen sprake was. De scheuren bleven voelbaar. De puberteit startte ook nog ergens in deze fase, wat het er niet makkelijker op maakte. En met ‘het’ bedoel ik zowel het geloofsleven, als ook het leven zelf. Ik weet nog dat ik mij qua geloofsleven enerzijds gepusht voelde door mijn ouders, bijvoorbeeld op momenten als het verplicht moeten deelnemen aan catechisatie en de club van de kerk, maar anderzijds geloofde ik zelf wel dat God echt bestond.

16 tot 20 jaar – Life-events
Ik kreeg een vriendje met een heel andere achtergrond, zowel cultureel als ook qua geloofsleven. Hij was moslim en ik christen. Dit bracht een hoop gedoe – zoals ik dat toen ervoer – met zich mee, waarbij je moet denken aan gesprekken met hemzelf, gesprekken met mijn ouders, maar ook met een dominee die er tijdens catechisatie wat van vond. Ik voelde mij totaal niet met hen (mijn ouders en de dominee) op één lijn zitten en vond dat ze zich met mij bemoeiden. Voor mij werkte dit dan ook averechts. In deze periode van mijn leven begon het trouwens wat meer heen en weer te gaan. Er braken tijden aan dat ik wat meer bezig was met het geloof, maar ook tijden waarin ik er totaal niet mee bezig was. Een van die periodes was een wat donkere periode, waarin er ineens van alles boven tafel kwam, opnieuw naar aanleiding van (opnieuw) bepaalde keuzes van mijn vader. De relatie met mijn vader was voor alles boven tafel kwam al te betitelen als 'minder goed' of 'slecht'. Ik zal hier verder niet over uitweiden, maar uiteindelijk maakte ikzelf de keuze om het contact met mijn vader te verbreken. En hoewel ik er nu dus niet verder op inga, wil ik je wel meegeven dat ik natuurlijk niet ‘zomaar ff’ zo’n keuze maakte. Er gebeurde nog veel meer in die periode. Mijn oma kreeg kanker, mijn relatie ging uit (en aan, en uit en aan, een relatie die uiteindelijk ook zo z’n littekens heeft achtergelaten), ik werd twee keer geopereerd aan mijn enkel en ontdekte dat ik door het niet goed genoeg herstellen van mijn enkel, mijn droomopleiding en –baan vaarwel kon zeggen. Helemaal shit dus. Ik snapte ook niet waarom God alle ellende in deze periode toeliet. Ik geloofde dat hij bestond, maar het vormgeven van mijn geloof veranderde.

20 tot 22 jaar – ‘Geloofs-moe’
Nu ik de opleiding die ik wilde gaan doen niet meer kon doen – het ging trouwens om de CALO – koos ik maar voor een andere opleiding. Na een half jaar stopte ik, omdat ik erachter kwam dat het niet bij mij paste. Om in dat half jaar toch maar wat te gaan doen besloot ik een traject aan de EH te gaan volgen; de Evangelische Hogeschool. Dit werd voor mij uiteindelijk helemaal niets. Ik voelde mij verplicht en werd doodgegooid met allerlei dingen. Aan bepaalde dingen had ik wel wat, maar het werkte voor mij niet als mij gezegd werd dat ik bepaalde opdrachten moest maken. Ik kreeg er wat afkeer van en had er schoon genoeg van; ik zou het ‘geloofs-moe’ noemen. Ik deed er daarna een tijd niets mee. Al bleef ik wel geloven dat God bestaat. Ik koos uiteindelijk voor de CHE, als hogeschool waar ik de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening zou volgen. Een Christelijke Hogeschool. Die koos ik niet perse vanwege de ‘C’, maar met name omdat het een kleine, persoonlijke school was en ik op kamers kon als ik daarheen zou gaan. Wat ook nog bij deze periode hoort, wat later in de blogs nog wel terug zal komen, was dat ik een Bijbel kocht, een Engelse vertaling, The Message. Dit sprak mij meer aan dan de Nederlandse Bijbel, met oud Nederlandse taal.

22 tot 24 jaar  - Het vlammetje doofde
Ik kreeg een relatie, waar ik anderhalf jaar later ook mee zou samen wonen. Hij geloofde niet. Ik bleef geloven dat God bestond, maar deed er in die periode niets mee. Sterker nog, ik veranderde meer dan ooit te voren. Die jongen was daar niet de oorzaak van, mocht dat zo overkomen. Dit startte denk ik al na de periode dat ik van de EH afkwam. Veel schelden, veel boos, veel negatief. Ik ging vanaf mijn 20ste niet of amper meer naar de kerk en in de periode dat ik een relatie had, kwam ik alleen in de kerk als ik een begrafenis had. Ik deed werkelijk niets meer met het geloof. Ik bad ook niet meer. Het enige dat ik heel af en toe nog eens deed, met name in het jaar dat ik 25 werd, was af en toe Hillsongnummers luisteren.

 

24 tot 25 jaar – Mijn leven op z’n kop, maar ‘every end is a new beginning’.
In het jaar dat ik al 25 was en 26 zou worden, is mijn leven op z’n kop komen te staan. Ik woonde samen, had een hond en al ging de relatie niet altijd top, toch had ik wel een bepaald toekomstplaatje in mijn hoofd waar ik automatisch vanuit ging, ken je dat? Het is niet zo dat het een perfect toekomstplaatje was en ik er vet gelukkig van werd, maar het was wel wat in mijn systeem zat, wat duidelijk was, wat ik verwachtte. Misschien past het bij mijn persoonlijkheid om hier waarde aan te hechten, aan die veiligheid en duidelijkheid. Des te groter de klap dus, dat die relatie uitging. En alhoewel het niet helemaal lekker zat tussen ons, was het toch onverwacht voor mij. Mijn leven stond volledig op z’n kop. Alles van vroeger kwam in die periode ook omhoog. Ik sliep slecht en kon bijna niks eten. Ik voelde dat ik niets anders kon dan bidden, hoe dramatisch dat ook klinkt.

 

Maar eerlijk waar, meteen vanaf dat moment ontstonden er situaties en ervaringen waarin het niet anders kon dan dat God daar een rol inspeelde. Misschien dat als je die dingen zou weten of lezen dat jij het niet op die manier opvat, maar ik beleefde en voelde het wel zo. Ikzelf weet het wel zeker. God liet  – meteen toen ik hiernaar vroeg – zien dat hij voor mij zorgde. Vanaf dat moment is mijn leven veranderd als het gaat om mijn geloofsleven. Daar waar ik altijd zo opgevoed was en soms wel even een periode van relatie met God kende, leek het wel alsof ik God, de Bijbel, het geloofsleven en alles voor het eerst hoorde en meemaakte. Wellicht dat ik niet alles zal delen in mijn blogs, maar ik hoop wel een aantal ervaringen met jullie te delen. En los van dat ik het met jullie wil delen, schrijf ik dit ook voor mijzelf. Zodat ik het niet kan vergeten en nog eens terug kan lezen.