TOO GOOD TO NOT BELIEVE

God's-ervaringen voor en tijdens de zwangerschap

 

Te goed om niet te geloven. Dit is een uitspraak, een song van Bethel Music, en de titel van deze blog. Het is – voor mij althans – té goed om niet te geloven. Zowel vóór als tijdens de zwangerschap van Benjamin heb ik een aantal ervaringen gehad. Een aantal ervaringen, waarvan ik zeker weet dat ze van God komen, because they’re too good to not believe. Ervaringen die ik graag met je deel en daarom heb opgeschreven in deze blog!

“My mouth will tell of your righteous deeds, of your saving acts all day long— though I know not how to relate them all. I will come and proclaim your mighty acts, Sovereign Lord; I will proclaim your righteous deeds, yours alone.” - Psalm 71:15-16

Oh en bij deze alvast een overzicht van de kopjes, want mijzelf kennende wordt dit vast een uitgebreide blog en misschien heb jij geen zin om alles te lezen.

God's stem verstaan: wat wordt hiermee bedoeld?

Voor ik deze blog verder schrijf, wil ik je eerst uitleggen wat ik bedoel met ‘God’s stem verstaan’. God’s stem kun je op verschillende manieren verstaan, tenminste, dat is wat ik geloof – naar aanleiding van mijn eigen ervaring en die van anderen.

In mijn geval is het zo dat ik God’s stem door bepaalde dingen heen versta. Het is niet zo dat ik letterlijk een stem hoor, die mij dingen zegt. Sommigen horen wel letterlijk een stem. Ikzelf versta God’s stem bijvoorbeeld door bepaalde lyrics van muziek heen, door Bijbelteksten, maar ook ‘in mijn gedachten’. Die laatste zet ik even tussen haakjes. Dit komt doordat het lijkt alsof het mijn eigen gedachten zijn, terwijl ik deze gedachte niet zelf actief aanstuur. Volg je wat ik bedoel? Het is niet zo dat ik ergens over nadenk, maar het is net alsof mijn gedachten ineens tegen mij spreken. Klinkt het vaag? Het lukt me niet dit beter uit te leggen. In de alinea waar ik vertel over de naam Benjamin kun je een voorbeeld hiervan lezen.

Mensen kunnen God’s stem op heel veel verschillende manieren ‘verstaan’. Ikzelf geloof er in dat God zich daarin aanpast aan jou. Hij kent jou zo goed (zelfs als jij Hem niet kent of wil kennen), Hij weet hoe Hij het beste tot jou kan spreken; iets dat bij jou aansluit. Het is niet zo dat God alleen maar door christelijke dingen heen spreekt. Hij kan heel random door iets heen spreken, bijvoorbeeld door iets dat iemand op TV uitlegt over een bepaald onderwerp, waar jij precies wat vragen over had die je misschien wel aan God gesteld hebt, of die je in gedachten had en waar je ‘heel toevallig’ net antwoord op krijgt. Als ik voor mijzelf spreek, dan is het vaak het gevoel dat ik erbij krijg. Het komt bij mij vaak duidelijker, helderder, ‘harder’, binnen en het is wat lastig uit te leggen, maar ik voel vaak dat het iets is dat van God komt, al gebeurt het soms ook dat ik later pas besef dat God ergens doorheen sprak.

Er zijn echt tig manieren om God’s stem te verstaan. Ik denk dat je wel kunt zeggen dat God’s stem verstaan betekent dat je iets als een boodschap van God ontvangt, door wat dan ook heen. Wil je meer weten over God’s stem verstaan? Ik luisterde ooit een podcast van David de Vos – hij heeft hele heldere, simpel te volgen, podcasts – waarin hij ook een podcast heeft waarin hij uitleg geeft over het verstaan van God’s stem. Bij deze de link naar de podcast: https://open.spotify.com/episode/06ozDA4DDs5tqsGKI9lNFZ?si=fS8NJqm8SRmXW_TYFpXrPw&dl_branch=1

'Benjamin zal de naam van je zoon zijn.'

‘Heb je al een naam?’ ‘Waren jullie het snel eens over de naam?’. Dit soort vragen kregen en krijgen we geregeld. Ruim twee jaar geleden wisten wij zijn naam al. Ik gebruik het woord ‘wisten’, in plaats van ‘kozen’, omdat we het eerst wisten en er daarna pas echt voor kozen. Tenminste, dat gold vooral voor mij. Al jarenlang – ik denk vanaf mijn 16e - houd ik al een lijstje in mijn telefoon bij, waarin ik mooie namen noteer. De naam Benjamin stond daar nooit tussen – totdat ik een bepaalde ervaring kreeg.

Het is ongeveer april 2019, als ik een van de zoveelste wandelingen met Dex - mijn vorige hond die helaas anderhalf jaar geleden overleden is - maak. Ik heb op dat moment net een aantal maanden verkering met Joshua. Het is een mooi lentedag. In mijn herinnering ben ik niet specifiek over iets aan het nadenken, maar ben ik meer bezig met al het groens in de natuur om mij heen en de heerlijke geur die de lente heeft. Plots komt er een gedachte tot mij: ‘Benjamin zal de naam van je zoon zijn.’. Eh, what?! Hoewel het mijn eigen gedachte is – ik hoor namelijk geen stem ofzo – voelt het zeker niet als mijn eigen gedachte. In eerste instantie denk ik, ‘Wat is dit nou ineens voor gekke gedachte?’, maar daarnaast merk ik dat mijn hart zich vult met blijdschap en een warm gevoel (niet letterlijk maar figuurlijk). Is dit God’s stem de ik door mijn gedachten heen versta?   Ik herken een situatie als deze toen ik Joshua voor het eerst ontmoette. Daarom even een kort uitstapje naar dit moment. Ik ontmoette Joshua voor het eerst, er werd niet gezoend of wat dan ook; we hebben tijdens die eerste ontmoeting alleen kennis gemaakt en er was wel duidelijk een ‘klik’. Na een paar uur met elkaar te hebben gekletst ging ik weer naar huis en terwijl ik nadacht over het contact kwam er plots een gedachte in mij op: ‘Joshua wordt je man.’. Ik dacht in mijzelf ‘Doeeeee eens normaal.’ Ik wilde namelijk nooit trouwen en kwam net uit een relatie. Ik had op dat moment geen verliefde gevoelens voor Joshua en vond dit dan ook een héle rare gedachte. Lang verhaal kort: ik werd verliefd, hij ook, en eind januari 2020 zijn we getrouwd. Terugkijkend heb ik ontdekt dat ik die gedachte echt van God ontving, alsof het Zijn stem was die in mijn gedachten klonk, Zijn stem die door mijn gedachten heen werkte.  

Terug naar waar ik over schreef. Ik had dus nu voor de tweede keer zo’n gekke ervaring waarin ik een duidelijke, heldere ‘boodschap’ kreeg. De gedachte ‘Benjamin zal de naam van je zoon zijn.’ was een situatie die vergelijkbaar was met ‘Joshua wordt je man.’. Joshua en ik hebben op dat moment nog maar een paar maand een relatie en hoewel we van elkaar weten dat we een kinderwens hebben, is het niet zo dat we het al hebben over het krijgen van kinderen. Ik heb deze ervaring eerst niet eens met Joshua gedeeld, omdat ik wist dat hij het hebben van een relatie al wat spannend vond – laat staan dat ik met zo’n verhaal over ons mogelijke toekomstige kiddo aankom. Ergens in juli of augustus van datzelfde jaar, zaten we op een terrasje en besloot ik het toch aan hem te vertellen terwijl we terugliepen naar de auto. Ik vertelde het verhaal zonder meteen de naam te noemen en vertelde als laatste: ‘..en de naam was de naam Benjamin.’. Joshua leek zowat om te vallen van verbazing, keek me met grote ogen aan en zei ‘NEE JOH?!’.. ‘dat is de é-ni-ge naam voor een kindje die ik al jaren in mijn hoofd heb!’. Toeval bestaat niet. Too good to not believe. Voor ons was het vanaf dat moment duidelijk dat als we een zoontje zouden mogen ontvangen, wij hem Benjamin zouden noemen.

Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet, en het is.. een engel!?

Eind november 2020 bleek ik zwanger te zijn. Helaas werd dit een (vroege) miskraam. Het was dan ook zó spannend, maar tegelijkertijd zó bijzonder om eind december te ontdekken dat we opnieuw zwanger waren! Elke keer als ik weer naar de wc moest was ik bang dat ik zou ontdekken dat ik een miskraam had, maar gelukkig was dit steeds niet het geval. Ik ben in de zwangerschap heel vaak ongerust geweest en bang geweest om ons kindje te verliezen. Ik had er geen echte reden voor, omdat het bij de controles steeds goed was, maar toch bleef die angst. Ik weet nog dat er een paar dagen waren dat ik erg onrustig was en in gebed vroeg of God me asjeblieft wat rust wilde geven.

Het is een vrijdag in april en het weer is grauw en regenachtig; iets dat geen positief effect heeft op mijn onrustige ‘mood’. Vanochtend heb ik gewerkt, net als een deel van de middag. Rond 17.00 uur besluit ik om, tussen de buien door, Bailey uit te laten. Misschien doet het wandelen mij wel goed, ondanks het depressieve zicht door de grijzige wolkenmassa. Ik loop de deur uit en kies voor de langere wandelroute, richting een stuk natuur waar Bailey eventueel nog los kan lopen. Zuchtend kijk ik op naar de wolken. En wat ik dan zie.. Ik heb nog nooit een engel gezien en zou ook niet weeeten hoe zoiets eruit moet zien. Sommigen zeggen dat engelen in de gedaante van een mens verschijnen (een mens van vlees en bloed), anderen zien een fel licht verschijnen en ervaren dat als een engel, en zo zullen er vast nog allerlei ervaringen zijn waarbij men een engel zag. Voor het eerst in mijn leven zie ik iets wat ik ervaar als het zien van een engel. Het is in ieder geval een engel-achtige gedaante. In de wolken. De lucht is helemaal grauw, maar precies in het gedeelte waarnaar ik zuchtend opkeek, lijkt het alsof er vanuit een wolk licht schijnt op dit engelachtige gedaante, in de vorm van een wolk. Ik kijk eerst een seconde met verwondering naar dit beeld, waar ik meteen een bepaald gevoel/gedachte bij krijg, om vervolgens snel mijn mobiel te pakken en er een foto van te maken, om aan anderen te kunnen bewijzen en te delen wat ik zie. Wat ik zie is dus een engelachtig gedaante, dat met beide armen een kindje vasthoudt en wat opgeheven voor zich houdt. Ik zie er vaag het zijaanzicht van een gezicht in, met baard. Wat ik erbij voel/de gedachte die in mij opkomt, is alsof God mij wil laten zien ‘Kijk, ik zorg ervoor dat je kind volledig wordt beschermt’. Too good to not believe.

Als ik de foto later nog eens bekijk zie ik er ook nog een lammetje in. In de Bijbel wordt Jezus een aantal keren als het lam aangeduid. Hieronder kun je de foto zelf bekijken - zoom in om het beter te zien. Het kan natuurlijk zijn dat jij er iets heel anders, of helemaal niets, in ziet. Misschien krijg jij er wel een heel ander gevoel bij als je hiernaar kijkt. Dat is ook iets lastigs en tegelijkertijd iets moois aan het verstaan van God’s stem en het beleven van momenten waarin je God ervaart. Wat de een ervaart in een bepaalde situatie, kan voor de ander heel anders worden gezien of beleeft. Hoe dan ook: voor mij was dit een bijzonder moment. En stiekem ben ik blij dat God ons zo goed kent dat hij ook dit soort ‘tekenen’ afstemt op ons; tenminste, dat is wat ik geloof. Ik heb er namelijk over nagedacht en als God plots een engel bij me in de woonkamer had geplaatst, dan was ik mij waarschijnlijk helemaal te pletter geschrokken en naar buiten gerend of iets dergelijks, haha, dat zou op dit moment écht niet bij mij passen.

engel-gods-gift-benjamin-jones

Bidt en u zal gegeven worden, zoek en gij zult vinden

Nou denk je misschien na het lezen van hetgeen hierboven beschreven staat, dat ik van al mijn onrust en angst af was na die ervaring. Dat klopt niet. In het moment voelde ik wel wat adrenaline van verbazing en door deze ervaring, en ook ervoer ik het als een teken waarmee God wilde zeggen dat ik mij niet zo druk hoefde te maken. De onrust en angst kon ik helaas niet goed loslaten, maar wel probeerde ik terug te denken aan deze ervaring als ik mij onrustig voelde.

Het zal misschien aan mijn hormonen hebben gelegen, of aan mijn drukke hoofd, maar ik had behoorlijk wat last van ‘over-thinking’ in de zwangerschap. Zo ook nadat we inmiddels wisten dat we een zoon zouden krijgen. Dit wisten we door een extra echo, die we in week 17 lieten maken. Vlak hierna kreeg ik twee verhalen te horen van mensen die tijdens een vroege echo te horen hadden gekregen dat ze een bepaald geslacht zouden krijgen, waarbij vervolgens tijdens de 20-weken-echo bleek dat het kindje toch het andere geslacht had. Dit maakte mij ineens wat onzeker of het wel daadwerkelijk een jongetje zou worden (de 20-weken-echo had ik nog niet gehad). Ook begon ik wat onzekerheid te voelen over de naam Benjamin. Moest het wel écht die naam worden? Kwam die gedachte van toen wel écht van God en niet toch op een gekke manier vanuit mijzelf? Het was maar één ervaring en dan ook nog van zo’n twee jaar geleden. Was de naam Benjamin wel echt bedoelt voor dit kindje? In de dagen dat dit soort gedachten door mijn hoofd spookten, was ons kindje zich minder aan het bewegen in mijn buik. Waar ik het kindje eerst elke dag, meerdere keren per dag voelde, had ik ‘m nu al een paar dagen amper gevoeld. Wel heel licht, maar dan twijfelde ik weer of ik hem wel écht gevoeld had – nu ik dit zo typ denk ik, sjoooonge, wat heb ik mij neurotisch gedragen zeg! Maargoed, ik deel dit maar gewoon wel, niet alles is even mooi. (;

En dan kom ik nu uit bij het stukje waarnaar de titel van dit kopje herleid is. Het klinkt wat flauw en simpel, en toch tegelijkertijd lastig he? In sommigen gevallen werkt het alleen wel echt zo. Tenminste, dat heb ik meerdere malen mogen meemaken. Zo ook bij de volgende ervaring.

Op een avond bad ik of God mij wilde bevestigen of het écht een jongen zou zijn en of hij met name wilde bevestigen of ik de naam Benjamin goed ontvangen had en of dat echt de naam moest worden voor dit kindje. De volgende ochtend opende ik een leesplan in de Bijbelapp op mijn telefoon, dat ik een maand eerder al was gestart, maar nog niet had afgemaakt. Het was de laatste dag van het vijf dagen durende leesplan (een leesplan heeft vaak meerdere dagen, maar je hoeft ze niet perse achter elkaar te lezen) met de titel ‘Geboorte vol vertrouwen’. Ik had hier overigens al een paar weken niet meer in gelezen. Het leesplan heeft dezelfde titel als het boek ‘Geboorte vol vertrouwen.’. Een boek dat niets met het geloof te maken heeft; het is een boek geschreven voor zwangere vrouwen (meer weten over dit boek, of wil je ‘m bestellen, klik dan op Geboorte vol vertrouwen, benieuwd naar het leesplan? Ga dan naar Leesplan: Geboorte vol vertrouwen). Terug naar het leesplan. Bij een leesplan in de Bijbelapp die ik gebruik, lees je altijd eerst een soort overdenking en vervolgens klik je op ‘volgende’ om de bijbehorende Bijbelteksten te lezen, die per tekst in beeld komen. Zo ook die ochtend. Er waren twee Bijbelteksten bij dit leesplan, eerst las ik een psalm (71:6) en vervolgens klikte ik door naar de volgende tekst - de laatste tekst van het leesplan, Deuteronomium 33:12. Daar stond het volgende: “Over de stam Benjamin zei Mozes: Hij wordt door de Here bemind en leeft veilig aan zijn zijde. God omringt hem met voortdurende zorg en beschermt hem tegen alle kwaad.”. WOW! To good to not believe. Voor mij was dit opnieuw alsof God mij persoonlijk aansprak. Het is toch té toevallig, dat van aaaal die Bijbelteksten die in de Bijbel staan, precies deze tekst tot mij komt vandaag, waarin de naam Benjamin staat, de ochtend na de avond waarin ik bad om bevestiging! En dan ook nog eens zo’n mooie belofte! Een belofte die weliswaar over de stam Benjamin uitgesproken werd, maar waar ik mij op dit moment persoonlijk in aangesproken voelde.

Dezelfde tekst in ‘The Message’, de Engelse Bijbelvertaling die ik het liefst lees, vond ik nog mooier en die was voor mij nog bevestigender, omdat hier niet genoemd stond dat het om de stam ging, maar alleen de naam Benjamin genoemd werd: “Benjamin: God’s beloved; God’s permanent residence. Encircled by God all day long, within whom God is at home.”. Het liefst had ik allemaal mensen gecontact over deze ervaring, omdat ik mij er zo ‘excited’ bij voelde! Maargoed, dat kon natuurlijk niet, want dan zou ik de naam onthullen die we nog geheim wilden houden. De tekst die tot mij kwam, hebben wij gekozen als de tekst op zijn geboortekaartje!

Om er nog maar eens een tekstje tegenaan te gooien, deel ik graag de Bijbeltekst waaruit ik een stukje in de titel van dit kopje heb gezet. Alleen wel in het Engels, uit Bijbelvertaling ‘The Message’: “Don’t bargain with God. Be direct. Ask for what you need. This isn’t a cat-and-mouse, hide-and-seek game we’re in. If your child asks for bread, do you trick him with sawdust? If he asks for fish, do you scare him with a live snake on his plate? As bad as you are, you wouldn’t think of such a thing. You’re at least decent to your own children. So don’t you think the God who conceived you in love will be even better?” – Matthew 7:7-11

geboortekaartje-benjamin-jones

God's Gift: Benjamin Jones

God’s gift, zo zien wij de zoon die wij hebben gekregen! Voor ons is Benjamin een écht cadeau van God, zeker met alle God’s-ervaringen die ikzelf mocht hebben, gedurende de zwangerschap! We zijn ontzettend dankbaar en inmiddels mogen wij al een maand, iedere dag opnieuw, genieten van dit mooie, lieve wondertje!

Benjamin-jones-agteres

Vragen of opmerkingen? Misschien heb je vragen of opmerkingen na het lezen van deze blog. Je mag mij altijd benaderen via het contactformulier, via Facebook of Instagram.